Op pad met Bernard Brons
Als eigenaar van een monument of initiatiefnemer van een herbestemming heeft u bij het gesprek over de financiering persoonlijk te maken met een van de accountmanagers van het Restauratiefonds. Lees hier hoe het hart van Bernard Brons nog steeds sneller gaat kloppen van monumenten en in het bijzonder van Molenterrein de Otter in Amsterdam.
Bernard Brons is accountmanager voor de provincies Zuid- en Noord-Holland. Hij begon in februari 1998 bij het Restauratiefonds, hij heeft zijn zilveren jubileum er dus al opzitten. ‘Werken bij het Restauratiefonds betekent voor mij vooral: maximale focus op de klant. Je moet goed in beeld hebben waar de behoefte precies ligt, je moet de beperkingen in deze specifieke situatie goed kennen en tegelijkertijd ook de mogelijkheden zien. Alles draait om het zoeken naar ruimte. Het wegen van het belang van de eigenaar, de waarde van het monument en de belangen van de betrokken financiers, leidt uiteindelijk tot een passend financieel plaatje. Dat is in de basis ons werk. En dat is niet veranderd in de loop der jaren.’
‘Alles draait om het zoeken naar ruimte’
Herbestemming als nieuw thema
‘Een belangrijke wijziging in ons werk is de opkomst van het thema herbestemming. Het kan dan gaan over monumenten als een watertoren. Die is misschien qua bouwtechnische conditie in orde, dus er hoeft niet een enorm restauratiebudget tegenaan. Maar wil je het geschikt maken voor nieuw gebruik, dan loop je tegen excessieve kosten aan. Dan helpt een laagrentende lening ten behoeve van herbestemming. En daar spelen wij dan op in. Wanneer de behoefte verandert, verandert het Restauratiefonds mee, zo heb ik dat ervaren in de afgelopen 25 jaar.’
Bernard is een doorgewinterde accountmanager. Toch gaat zijn hart nog altijd sneller kloppen van monumenten. Vooral als het draait om molens. ‘Ik ben heel enthousiast over Molenterrein de Otter. Dit is een herbestemmingsproject. De Otter is een houtzaagmolen met daaromheen een aantal loodsen, zoals een droogloods. In de 17e eeuw waren er veel van dit soort complexen in de regio Amsterdam en Zaandam, maar dit is nu nog de enige die zo compleet over is. Het is nogal een opgave: restaureren, verduurzamen, herbestemmen en publieke toegankelijkheid organiseren. Dit is een uniek geval, maar ik moet zeggen: bij molenprojecten klopt mijn hart altijd wat sneller. Mijn opa was molenaar, mijn vader was molenaar, dus molens waren in onze familie altijd belangrijk. Dat blijft, het is me met de paplepel ingegeven, al was de molen van mijn vader al jaren voor mijn geboorte afgebrand. Kennelijk blijft het molenaarsbloed door de aderen stromen, ook bij volgende generaties.’
‘Het is nogal een opgave: restaureren, verduurzamen, herbestemmen en publieke toegankelijkheid organiseren’